مدح و شهادت امام جواد علیهالسلام
شاعر : محمود ژولیده
نوع شعر : مدح و مرثیه
وزن شعر : مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن
قالب شعر : غزل
تـسلای دلِ مظـلـومِ عـالم عالـمی دارد گلوی تشنه کامِ زهر خورده مرهمی دارد
برای جرعه آبی دست و پا میزد؟ نه وَاللهِ بیادِ تشنـۀ گودال، در جانش غمی دارد
صدای العطش با نالۀ مادر بهم آمیخت بمیرم گوشۀ حجره، چه حالِ دَرهمی دارد
بخاک اینجا سرش، از پیچ و تابِ زهر افتاده چنان سَروِ شکسته، گوئیا قدّ خَمی دارد
به اُم الفضلِ ملعونه بگو: دست از سرش بردار شبیهِ مادرش زهرا، جواد عمرِ کمی دارد
بزیرِ لب نوا میکرد: من داغِ حسن دارم که این جور و جفا را این جگر از مَحرمی دارد
پیِ دیـدارِ هـادی "یابُـنَـیَّ" گفت، تا آمد بیادِ اکـبرِ لـیلاست، اشکِ نمنـمی دارد
ندارد خواهری را در برِ خود گریهکن، اما به مانند حکیمه دخترِ خود همدمی دارد
خدا را شکرجسم او، نشد پامال سم اسب نه خنجر بر روی حنجر، نه از خونش یَمی دارد
در این مقتل هزاران شکر، نگشته غارت اموالش سلیمانی که بر انگشتِ عصمت خاتمی دارد
نه بر نیزه سری دید و نه عریان پیکری بر خاک نه گِردا گِردِ اهلِ بیتِ خود نامحرمی دارد
|